Osoby borykające się z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego nierzadko przeżywają ogromne katusze. Choroba ta daje niespecyficzne objawy, dlatego nie jest łatwo ją zdiagnozować. Ciągłe wizyty w toalecie, odwodnienie i utrata krwi sprawiają, że niemożliwie staje się normalne funkcjonowanie na co dzień. Schorzenie to ma podłoże autoimmunologiczne i dotyka osób w coraz to młodszym wieku.
Czym objawia się wrzodziejące zapalenie jelita grubego?
Wrzodziejące zapalenie jelita grubego może mieć postać łagodną, umiarkowaną lub ciężką. Każde stadium choroby można poznać po nieco innych objawach. Ponad połowa pacjentów boryka się z łagodną postacią choroby, gdzie stan zapalny obejmuje tylko końcowy odcinek jelita grubego. Chorzy zwykle nie narzekają na zły stan zdrowia, ale odczuwają bóle w okolicy podbrzusza i wzmożone parcie na stolec przed defekacją. Może też pojawić się domieszka krwi w kale. W przypadku umiarkowanej postaci choroby pojawiają się krwista biegunka, nagłe parcie na stolec, bolesne skurcze brzucha. Jama brzuszna staje się wrażliwa na dotyk. Do tego bardzo często dochodzą objawy w postaci braku łaknienia, spadku masy ciała, umiarkowanej anemii i podwyższonej temperatury ciała. Przy ciężkim stadium wrzodziejącego zapalenia jelita grubego występują znaczne krwawienia i bardzo częste wypróżnienia. Nasila się problem niedokrwistości, odwodnienia i osłabienia. Może dojść do rozstrzenia okrężnicy i perforacji jelita.
Odwiedź: Gastrolog Kraków
Na czym polega leczenie wrzodziejącego zapalenia jelita grubego?
Leczenie wrzodziejącego zapalenia jelita grubego obejmuje trzy filary:
- dietę
- zabiegi operacyjne
- farmakologię.
Bardzo ważne jest wprowadzenie pewnych modyfikacji do jadłospisu pacjenta. Należy zadbać o to, aby była ona bogata w składniki energetyczne i nie brakowało w niej węglowodanów. Posiłki powinny być częste i mieć postać płynną lub półpłynną. Wykluczyć z diety należy produkty mleczne i bogate w błonnik podrażniający ścianki jelit. Podaż tłuszczu w diecie jest redukowana. Podobnie jak surowe warzywa i owoce. Niewskazane jest używanie ostrych przypraw i sięganie po napoje alkoholowe.
Leczenie farmakologiczne opiera się na przyjmowaniu środków łagodzących reakcje nerwicowe. Najczęściej sięga się po mesalazynę, sulfasalazynę i glikokortykosteroidy. W przypadku bardziej zaawansowanego schorzenia przepisywane są leki o działaniu immunosupresyjnym. Wykorzystuje się w leczeniu cyklosporynę, takrolimus i infliksimab. Jeśli leczenie nie przynosi oczekiwanych rezultatów, konieczne okazuje się być przeprowadzenie zabiegu operacyjnego. Ma to miejsce też przy wystąpieniu powikłań w postaci ropni, pęknięć ściany jelita, zapalenia otrzewnej czy krwotoków. Czasami trzeba dokonać resekcji części lub całego jelita grubego. Stosuje się także wlewy dożylne i przetaczanie krwi.