Tachykardia

Czym jest tachykardia?

W warunkach fizjologicznych serce kurczy się z częstotliwością, która nie przekracza 100 razy na minutę. W przypadku, w którym serce pracuje szybciej mówi się o tachykardii. Nie zawsze musi być to związane z chorobą, ponieważ przyspieszenie akcji serca może mieć związek z wysiłkiem fizycznym lub silnymi emocjami. Przyspieszona praca serca obserwowana jest również u kobiet ciężarnych.

Czym jest tachykardia zatokowa?

Tachykardia zatokowa to taka, której przyczyna związana jest z węzłem zatokowo-przedsionkowym. Węzeł ten odpowiada za powstawanie impulsów nerwowych, a zaburzenia mogą mieć związek z:

• gorączką,
• niedokrwistością,
• nadczynnością tarczycy,
• guzem nadnerczy,
• przyjmowaniem wybranych leków.

Co należy wiedzieć o tachykardii nadkomorowej?

Tachykardia nadkomorowa pojawia się w sytuacji, w której impulsy elektryczne związane z pobudzeniem pracy serca powstają nie tylko w tak zwanym pęczku Hisa, a dodatkowe skurcze wynikają z tak zwanego pobudzenia nadkomorowego. Arytmię mogą powodować pobudzenia powstające na przykład w przedsionkach. Mechanizm powstawania poszczególnych tachykardii nadkomorowych może być nieco odmienny, ale wszystkie tego rodzaju zmiany wymagają obserwacji i konsultacji medycznej. Migotanie i trzepotanie przedsionków, które zalicza się do tego rodzaju tachykardii występuje przede wszystkim u starszych osób.

Tachykardia komorowa?

Tego rodzaju arytmia określa zmiany, w przypadku których impulsy elektryczne powstają poniżej tak zwanego pęczka Hisa. Takie zaburzenia prawidłowego rytmu mogą przyjmować formę pojedynczych dodatkowych pobudzeń, które zwykle nie są groźne dla zdrowia. Występować może również złożony częstoskurcz, na który składają się przynajmniej trzy dodatkowe pobudzenia. Następują one bezpośrednio po sobie. Wraz ze wzrostem ilości dodatkowych pobudzeń komorowych wzrasta zagrożenie dla zdrowia i życia pacjenta. W przypadku występowania trzepotania i migotania komór serca konieczna jest pilna interwencja medyczna.

Tachykardia objawy

W przypadku częstoskurczu nadkomorowego objawy zależą od częstotliwości pracy komór. Wraz ze wzrostem tej częstotliwości pojawiają się bardziej dokuczliwe objawy. Na przebieg choroby oraz nasilenie się objawów wpływ ma czas trwania zaburzenia rytmu, a także indywidualna wrażliwość danego pacjenta ora obecność chorób współtowarzyszących. Zwykle jednak w czasie napadu tachykardii pacjenci skarżą się na uczucie kołatania serca, występowanie zawrotów głowy i dyskomfortu w klatce piersiowej. Występować mogą osłabienia i omdlenia. Pojedyncze arytmie komorowe zwykle nie są odczuwane przez pacjentów. Jednak gdy one przedłużają się pacjenci odczuwają kłucie w klatce piersiowej oraz kołatanie serca. W przypadku migotania komór i częstoskurczu komorowego, który może powodować zaburzenia krążenia krwi dochodzić może do omdleń, a nawet zatrzymania akcji serca.

Jak diagnozuje się tachykardię?

W ramach diagnostyki przeprowadza się wywiad medyczny oraz EKG spoczynkowe. W przypadku nieprawidłowości stwierdzanych w badaniu zalecane jest przeprowadzenie 24-godzinnego monitorowania pracy serca pacjenta metodą Holtera.

Jak leczyć tachykardię?

Rodzaj prowadzonego leczenia zależy od typu zaburzeń oraz stanu zdrowia danego pacjenta. Ważne jest w pierwszej kolejności wykrycie i wyeliminowanie czynnika lub czynników, które mogą powodować epizody arytmii, w tym na przykład nadczynność tarczycy. W przypadku częstoskurczów nadkomorowych zalecane jest przeprowadzanie tak zwanej próby Valsalvy, która ma na celu zwiększenie napięcia nerwu błędnego. W ramach leczenia mogą być podawane leki arytmiczne, które ograniczają zaburzenia. Są one przepisywane na receptę i w zależności od zaleceń medycznych mogą być przyjmowane na stałe lub w przypadku napadu arytmii. Arytmie komorowe, które zagrażają życiu pacjentów wymagają leczenia w formie kardiowersji lub defibrylacji. Konieczne jest zatem przerwanie częstoskurczu poprzez zastosowanie impulsu elektrycznego. W skrajnych przypadkach konieczne jest wszczepienie pacjentowi podskórnego kardiowertera-defibrylatora. Jest on niezbędny u chorych, u których występuje bardzo wysokie ryzyko nawrotów arytmii, które groźne są dla życia. Urządzenia stale rejestrują rytm serca, a w razie potrzeby wysyłają impuls elektryczny. W ramach leczenia wykonuje się również zabieg ablacji przezcewnikowej, który polega na wprowadzeniu do serca elektrod, a po zlokalizowaniu przyczyny arytmii jej eliminację za pomocą prądu o częstotliwości radiowej. Nieleczona tachykardia zagraża zdrowiu i życiu pacjenta. Należy o tym pamiętać i podejmować odpowiednie działania, zwiększające szanse chorego na długie i szczęśliwe życie.

W celu umówienia wizyty do Kardiolog Kraków lub terminu badania skontaktuj  się z nami.