Niedosłuch przewodzeniowy może pojawić się nagle i być następstwem różnych zmian, które zachodzą w zewnętrznym kanale słuchowym. Warto pamiętać o tym, że każde pogorszenie słuchu powinno być konsultowane z lekarzem, ponieważ może wynikać z choroby zewnętrznego przewodu słuchowego i może prowadzić do poważnych konsekwencji.
Czym jest niedosłuch przewodzeniowy?
Tego rodzaju niedosłuch występuje rzadziej niż tak zwany niedosłuch odbiorczy. Nie jest on związany z procesami starzenia zachodzącymi wraz z wiekiem, a zwykle jest konsekwencją urazów i chorób. Mogą to być nie tylko choroby uszu, ale również schorzenia układu krążenia czy zaburzenia metaboliczne. Niedosłuch przewodzeniowy może powstawać na skutek zablokowania przewodu słuchowego woskowiną lub ciałem obcym. W zależności od przyczyn zmian wdrażane jest leczenie chirurgiczne, farmakologiczne lub wykorzystujące aparat słuchowy.
Jakie są typowe objawy niedosłuchu przewodzeniowego?
Wśród najczęstszych objawów niedosłuchu przewodzeniowego wymienia się:
- pogorszenie słuchu,
- uczucie zatkanego ucha.
Niedosłuch może obejmować jedno ucho lub oboje uszu, a pacjenci mają zwykle problemy z wiązane ze słyszeniem dźwięków wysokich, w tym głosów dziecięcych i kobiecych czy śpiewu ptaków. Pojawiać się może także ból, który zwykle ma związek z rozwojem choroby.
Jakie są najczęstsze przyczyny niedosłuchu przewodzeniowego?
Niedosłuch przewodzeniowy może mieć wiele przyczyn, jednak zwykle ma on związek z zatkaniem kanału słuchowego. W kanale może powstawać korek woskowy, który jest następstwem zbyt obfitej produkcji woskowiny. Do kanału słuchowego dostawać się może także ciało obce. Dzieje się to na skutek urazów głowy czy wypadków i zaznaczaj dotyczy małych dzieci. Przyczyną problemów ze słuchem może być guz znajdujący się w obrębie nerwu słuchowego lub w mózgu, a także zapalenie uch środkowego. Blokowanie kanału słuchowego ma w tym wypadku związek z tworzącym się wysiękiem. Poza tym, niekorzystne zmiany mogą być konsekwencją otosklerozy, czyli dysfunkcji kosteczek słuchowych, które stają się twarde, nieelastyczne i nieefektywne. Pogorszenie słuchu może być skutkiem zmiany w okolicy błony bębenkowej. Dochodzić może między innymi do jej perforacji. Dzieje się to na skutek urazów głowy czy długotrwałego narażenia na hałas. Wśród innych przyczyn problemów wymienia się leki o działaniu ototoksycznym, czyli powodującymi uszkodzenie słuchu. Do leków tego rodzaju zaliczyć można wybrane antybiotyki oraz niesteroidowe leki przeciwzapalne zawierające w swoim składzie kwas acetylosalicylowy.
Jak diagnozuje się niedosłuch przewodzeniowy?
Diagnostyka niedosłuchu przewodzeniowego obejmuje wykonywanie badań, w tym:
- otoskopii lub videootoskopii czyli badanie ucha kamerą.
- audiometrii tonalnej,
- audiometrii słownej,
- tympanometrii.
Możliwe jest także wykonanie badania potencjałów słuchowych. Otoskopia to badanie, które trwa kilka minut. Podczas jego przeprowadzania wykorzystuje się otoskop, czyli przyrząd emitujący światło i umożliwiający wizualną ocenę kanału słuchowego, błony bębenkowej czy łańcucha kosteczek słuchowych. Badanie umożliwia zwłaszcza potwierdzenie lub wykluczenie urazów mechanicznych jako przyczyn niedosłuchu. Podczas tympanometrii rejestruje się wychylenia błony bębenkowej, które zachodzą na skutek zmieniającego się w obrębie kanału słuchowego ciśnienia. Takie badania umożliwia ocenę nie tylko stanu błony bębenkowej, ale również drożności trąbki słuchowej i efektywności pracy łańcucha kosteczek słuchowych. Tympanometria umożliwia także wykrycie stanów zapalnych ucha. Audiometria impedancyjna to z kolei badanie, które umożliwia ustalenie miejsca i przyczyny niedosłuchu. Podczas badania dokonuje się pomiaru odruchów mięśnia strzemiączkowego i ocenia się stan trąbki słuchowej. Samo badanie jest bezbolesne i trwa zwykle około kilkudziesięciu minut. Konieczne może być także wykonanie specjalistycznych badań słuchu, czyli tak zwanych potencjałów słuchowych wywoływanych ABR i BERA, dzięki którym możliwa jest ocena funkcjonowania nerwu słuchowego i emisji sygnałów emitowanych przez mózg. W przypadku badania ABR rejestrowaniu podlegają fale mózgowe, które są wytwarzane przez pień mózgu, a w przypadku badania BERA ocenie podlegają potencjały emitowane z pnia mózgu.
Jak leczyć niedosłuch przewodzeniowy?
W wielu wypadkach niedosłuch przewodzeniowy ma charakter przejściowy i zwykle ustępuje samoistnie po wyeliminowaniu przyczyny problemu. Dość rzadko staje się schorzeniem trwałym, które wymaga protezowania za pomocą aparatu słuchowego. W przypadku obecności ciała obcego w uchu konieczna jest interwencja chirurgiczna. Zabieg jest również konieczny w przypadku zmian o charakterze nowotworowym. W przypadku zapalenia wysiękowego, ostrego lub przewlekłego ucha środkowego lub zewnętrznego wdrażane jest z kolei leczenie farmakologiczne. Każdorazowo o podejmowanym rodzaju leczenia powinien decydować specjalista laryngolog. Warto dodać, że opóźnianie leczenia jest niekorzystne, ponieważ może powodować pogłębienie zapalenia ucha środkowego, które z kolei może prowadzić do trwałej głuchoty.