Ocena stanu krtani wymaga przeprowadzenia specjalistycznych badań – jednym z nich jest laryngoskopia. Umożliwia to trafną diagnozę zapaleń, urazów mechanicznych, guzów, zaburzeń czynnościowych oraz rozwojowych. Wspomniane badanie pozwala również zidentyfikować zmiany patologiczne w obrębie gardła oraz pogłośni. Nie każdy wie, że dzieli się ono na dwa rodzaje (laryngoskopia pośrednia oraz bezpośrednia). Wybór zależy od symptomów schorzenia – ostateczna decyzja podejmowana jest przez laryngologa.
Czym jest laryngoskopia i jakie obszary obejmuje?
Badanie krtani u laryngologa, to jedna z podstawowych metod diagnozy wielu rozmaitych schorzeń. Warto wiedzieć, że pierwszy raz zostało ono wykonane już w XIX wieku! W dzisiejszych czasach specjalista ma do dyspozycji zaawansowane mikroskopy oraz endoskopy, co przekłada się na wyższą precyzję oraz oszczędność czasu. Omawiane badanie jest niezbędne również w przypadku mikrochirurgii krtani. Uwidocznia ono także następujące struktury: część ustna gardła, okolice pogłośni, zachyłek gruszkowaty, fałdy językowo-nagłośniowe oraz nalewkowo-nagłośniowe.
Warto wiedzieć, że laryngoskopia może zostać przeprowadzona również w sposób pośredni poprzez kontrolę wzroku. W tym celu wykorzystuje się lusterko oraz źródło światła. Trzeba jednak podkreślić, że wspomnianą metodę wykorzystuje się relatywnie rzadko. W dużej mierze wynika to z faktu, że dostęp do giętkich oraz sztywnych endoskopów jest niemal nieograniczony. Takie urządzenia można spotkać w każdym dobrym gabinecie otolaryngologicznym.
Zobacz także: zapalenie krtani – kiedy udać się do laryngologa
Na czym polega laryngoskopia? Podstawowe rodzaje
Przebieg laryngoskopii jest uzależniony od jego rodzaju. Wszystko więc zależy od tego, jaką decyzję podjął specjalista. Poniżej przedstawiono najważniejsze informacje na ten temat, z którymi warto się zapoznać.
- Laryngoskopia pośrednia – jest to badanie nieinwazyjne, dzięki któremu można ocenić stan gardła, części krtani oraz tylnej części języka. Specjalista wykorzystuje źródła światła z lusterka czołowego. Przy języczku pacjenta znajduje się lustro krtaniowe – w jego stronę kierowane jest światło. Podczas badania pacjent proszony jest o wymówienie głoski „e” lub „hi”. Możliwe jest powierzchniowe znieczulenie tylnej ściany gardła w celu pobrania wycinków błony śluzowej. Jest to wskazane również w przypadku usuwania polipów.
- Laryngoskopia bezpośrednia – omawiane badanie cechuje się wyższą złożonością. Jego wykonanie możliwe jest dzięki zastosowania giętkiego endoskopu, który wprowadzany jest przez nos. W tym przypadku nie stosuje się jednak znieczulenia. Dzięki opisywanemu badaniu możliwa jest ocena m.in. części nosowej gardła, ruchomości fałdów głosowych, ruchów podniebienia. Do końcówki endoskopu można przymocować wymienne przystawki optyczne, które wyostrzają uzyskany obraz, a tym samym ułatwiają bezbłędną diagnozę. Ponadto, możliwe jest dotarcie do trudno dostępnych miejsc. W laryngoskopii bezpośredniej stosuje się także sztywne instrumenty. Wprowadzenie endoskopu do krtani wymaga odchylenia głowy do tyłu oraz uciśnięcia języka do dna jamy ustnej.
- Mikrolaryngoskopia – jest to badanie o najwyższej szczegółowości. Wykonuje się go w przypadku zabiegów chirurgicznych w obrębie gardła oraz krtani. Konieczne jest użycie nie tylko sztywnego endoskopu, ale również dwuokularowego mikroskopu laserowego, który jest podłączony do mikromanipulatora. Możliwe jest uzyskanie nawet 6-40 krotnego powiększenia. Omawiany zabieg wykonywany jest na sali operacyjnej. Pacjentowi podaje się znieczulenie ogólne, dzięki czemu nie trzeba obawiać się dolegliwości bólowych. Badanie wykonywane jest w celu diagnostyki raka krtani.