Katar sienny, czyli alergiczny nieżyt nosa, może skutecznie utrudnić normalne funkcjonowanie. Jego przyczyną są czynniki alergiczne, które wywołują stan zapalny błony śluzowej nosa. Należy podkreślić, że omawiane schorzenie może rozwinąć się w każdym wieku, jednak w zdecydowanej większości przypadków pierwsze objawy pojawiają się w wieku dziecięcym lub nastoletnim.
Katar sienny co to?
Katar sienny jest wywołany substancjami uczulającymi, które są wdychane z zewnątrz. Można zaliczyć je do grupy alergenów wziewnych. Ciekawym jest, że opisywana dolegliwość dotyka około 10-25% populacji. Przyjmuje się, że co piąta osoka choruje na alergiczny nieżyt nosa. Oczywiście jego objawy nie zawsze są takie same, a wszystko zależy od:
- Nasilenia dolegliwości – można wyróżnić stan łagodny, umiarkowany i ciężki. Objawy mogą powodować trudności w nauce lub pracy, zaburzenia snu, problemy podczas wykonywania czynności dnia codziennego.
- Czas trwania objawów – dolegliwości mogą występować okresowo (krócej niż 4 dni w tygodniu/ 4 tygodnie). Objawy przewlekłe trwają dłużej niż 4 dni w tygodniu/4 tygodnie.
Nie można jednoznacznie odpowiedzieć na pytanie, co wywołuje reakcje alergiczne. Jest to nieprawidłowa odpowiedź układu immunologicznego. Organizm traktuje alergeny, jako szkodliwe i groźne dla zdrowia związki. Warto zaznaczyć, że wiele z nich nie stanowi niebezpieczeństwa. Trudno powiedzieć, dlaczego organizm rozpoczyna walkę z nimi. Reakcja obronna sprawia, że do krwi uwalniane są różnorodne substancje, które stanowią przyczynę wystąpienia konkretnych objawów i reakcji alergicznych.
Katar sienny – przyczyny
Czynniki sezonowe (występujące jedynie w określonych porach roku) wywołujące katar alergiczny, to m.in.:
- pyłki traw (np. żyto, wiechlina łąkowa, kupkówka pospolita) – wiosna/lato,
- pyłki chwastów (np. babka lancetowata, bylica pospolita) – okres po intensywnych opadach deszczu,
- pyłki drzew (np. dąb, leszczyna, brzoza) – wiosna.
Czynniki całoroczne, które mogą wywołać alergiczny nieżyt nosa:
- sierść, naskórek i wydzieliny zwierząt domowych,
- związki znajdujące się w żywności,
- roztocza kurzu domowego,
- pleśń,
- grzyby,
- zanieczyszczenia znajdujące się w powietrzu,
- lateks,
- niektóre leki (np. aspiryna),
- środki antykoncepcyjne.
Oczywiście przyczyn kataru siennego może być o wiele więcej, a wszystko zależy od indywidualnego przypadku. Diagnoza alergii nie zawsze jest prosta. Dobry alergolog zrobi potrzebne badania i wskaże najlepsze metody leczenia.
Katar alergiczny objawy
Do przykładowych objawów kataru siennego można zaliczyć m.in.:
- częste kichanie,
- wodnista wydzielina z nosa,
- gęsta wydzielina zalegająca w nosie,
- kaszel przewlekły (spowodowany spływaniem wydzieliny po tylnej ściance gardła),
- świąd nosa,
- świąd spojówek,
- zaczerwienienie i obrzęk nosa,
- upośledzenie węchu,
- podwyższona temperatura ciała.
- bóle i zawroty głowy,
- problemy z koncentracją i logicznym myśleniem,
- zadrapania/skaleczenia koniuszka nosa,
- ciemniejszy odcień skóry pod oczami.
Warto podkreślić, że uciążliwe dolegliwości najczęściej nasilają się w nocy orz rano (po przebudzeniu). W ciągu dnia objawy zwykle łagodnieją. Utrzymują się one tak długo, jak długo trwa kontakt z alergenem.
Zobacz również: alergia krzyżowa – kiedy zachodzi? Jakie są jej objawy?
Metody leczenia kataru siennego
1. Leczenie farmakologiczne
- Kortykosterydy – są one stosowane miejscowo. Najczęściej występują w formie spreju.
- Leki antyhistaminowe – łagodzą objawy alergii. Występują w formie m.in. kropli, tabletek, syropów.
- Kromoglikan disodowy (kromony) – wykazują słabsze działanie niż powyższe grupy leków. Są przyjmowane przez kilka dni lub tygodni przed spodziewanym okresem wystąpienia objawów.
- Leki obkurczające naczynia krwionośne – to krople do nosa lub oczu, które działają miejscowo. Mogą być stosowane maksymalnie 5-7 dni.
- Leki przeciwcholinergiczne – zmniejszają ilość wydzieliny w nosie.
- Leki przeciwleukotrienowe (montelukast) – są łagodne w działaniu. Mają na celu zredukowanie uciążliwych dolegliwości alergicznych.
2. Leczenie odczulające (immunoterapia swoista) – polega ono na podawaniu podskórnych zastrzyków, czyli tzw szczepionek odczulających. Terapia ma na celu zmniejszenie aktywności układu odpornościowego na kontakt z alergenami.