Wycięte migdałki i co dalej?

Wycinanie migdałków

Operacyjne wycinanie migdałków jest zalecane w przypadku osób zmagających się uporczywymi i nawracającymi anginami powodującymi powiększenie migdałków. Zabieg wykonywany jest także w sytuacji, w której powiększone migdałki powodują chrapanie i bezdechy senne. Operacyjne wycinanie migdałków przeprowadzane jest w znieczuleniu miejscowym lub ogólnym i trwa zazwyczaj od 45 minut do przeszło godziny. Po zabiegu pacjent powinien przestrzegać wskazań lekarza, które umożliwiają szybką rekonwalescencję i powrót do zdrowia. Zazwyczaj pierwszy tydzień musi on stosować dietę płynną, a dopiero później stopniowo wprowadzać pokarmy stałe.

Jakie są wskazania do wycięcia migdałków?

Migdałki podniebienne to struktury parzyste, które są zbudowane z tkanki chłonnej i położone są na bocznej ścianie gardła. Rolą migdałków ochronna układu oddechowego i przewodu pokarmowego przed negatywnym wpływem bakterii, wirusów i grzybów. W niektórych jednak sytuacjach dochodzi do nadmiernego powiększenia migdałków. Zalecana jest wówczas tonsillektomia polegająca na wycięciu migdałków podniebiennych, która może być wykonywana u dzieci lub u osób dorosłych. Wśród wskazań do przeprowadzenia zabiegu u osób dorosłych wymienia się:

• nawracające infekcje migdałków powodujące trudności związane z oddychaniem i mówieniem, oporne na leczenie,
• występowanie chrapania, obturacyjnych bezdechów sennych, trudności w oddychaniu podczas snu,
• blokowanie ujścia trąbki słuchowej, nawracające infekcje ucha środkowego i niedosłuch,
• nawracające zapalenia zatok obocznych nosa i nosogardła.

Czym jest adenotomia?

Adenotomia to zabieg mający na celu usunięcie znajdującego się w części nosowej gardła migdałka gardłowego. Zabieg jest wykonywany w sytuacji, w której dochodzi do przerostu migdałka i ograniczenia drożność nosowej części gardła, a także do występowania trudności związanych ze swobodnym oddychaniem, bezdechów sennych lub zniekształcenia rysów twarzy.

Jakie są przeciwskazania do wycięcia migdałków?

Istnieją przeciwskazania do wykonywania zabiegu usuwania migdałków, wśród których wymienia się między innymi:

• dysfunkcję zwieracza podniebienno-gardłowego,
• ostre stany zapalne dróg oddechowych,
• gruźlicę,
• nieunormowane nadciśnienie tętnicze krwi,
• choroby krwi, w tym białaczkę i anemię,
• niewydolność układu krążenia,
• niewydolność układu oddechowego.

Kto klasyfikuje pacjenta do zabiegu?

W przypadku pojawiania się nawracających infekcji gardła i zatok oraz występowania objawów mogących świadczyć o przeroście migdałków podniebiennych, takich jak na przykład chrapania czy bezdechu sennego wskazana jest konsultacja z lekarzem podstawowej opieki zdrowotnej. Internista lub lekarz rodzinny może zlecić wykonanie podstawowych badań, zaś poszerzoną diagnostykę i wskazania do zabiegu określa otolaryngolog.

Czy zabieg usunięcia migdałków wymaga specjalnego przygotowania?

Tak. Przed przeprowadzeniem zabiegu konieczne jest wykonanie podstawowych badań laboratoryjnych, w tym:

• morfologii krwi,
• oznaczenia parametrów krzepnięcia: poziomu płytek krwi, APTT, czasu protrombinowego.

Należy dodać, że przed zabiegiem pacjent nie powinien przyjmować niesteroidowych leków przeciwzapalnych oraz preparatów obniżających krzepliwość krwi.

Jak przebiega zabieg usunięcia migdałków?

Zabieg chirurgicznego usunięcia migdałków przeprowadzany jest w znieczuleniu miejscowym lub ogólnym. Zabieg trwa od około 45 minut do nawet półtorej godziny, a czas ten zależy w dużej mierze od stopnia skomplikowania zabiegu i jego zakresu. W trakcie operacji mogą być bowiem usuwane migdałki w całości lub tylko częściowo. Pierwszy zabieg to tonsillektomia, zaś drugi określany jest jako tonsillotomia. Operacyjne usuwanie migdałków wykonywane może być w sposób tradycyjny z użyciem skalpela lub przeprowadzane z wykorzystaniem elektrokoagulacji czy lasera. Ewentualne krwawienie może być hamowane za pomocą elektrokoagulacji. Wykonywany może być także szew.

Jak wygląda powrót do zdrowia?

W większości przypadków konieczna jest obserwacja pacjenta przez około dwie doby po zabiegu. Przez pierwsze dwadzieścia cztery godziny pacjent nie może spożywać pokarmów, a wszystkie niezbędne składniki przyjmuje w formie kroplówki. Przez kolejny tydzień upływający od dnia zabiegu pacjent nie powinien przyjmować pokarmów stałych, które powinny być zastępowane przez jogurty, puddingi, zupy w formie kremów, jajecznicę, a także tłuczone ziemniaki czy drobno zmielone potrawy. Pacjent powinien także unikać spożywania mocno przyprawionych potraw. Dania stałe powinny być wprowadzane stopniowo. Zalecane jest także spożywanie wody i prowadzenie oszczędnego trybu życia. Zwykle powrót do pełniej aktywności możliwy jest po około trzech tygodniach upływających od dnia zabiegu.

Jakie są możliwe powikłania po zabiegu wycięcia migdałków?

Większość pacjentów w okresie pozabiegowym uskarża się na dolegliwości bólowe, które mogą się utrzymywać nawet przez dwa tygodnie. W celu łagodzenia przykrych dolegliwości można przyjmować środki przeciwbólowe , które dostępne są bez recepty. Ulgę przynoszą również także zimne okłady. Wśród innych powikłań wymienia się także:

• chrypę,
• krwawienie z okolicy pozabiegowej,
• uszkodzenie struktur podniebienia i gardła,
• obrzęk gardła i języczka,
• duszności,
• nudności i wymioty,
• blizny,
• zmianę głosu.

Podsumowanie

Operacyjne wycięcie migdałków, mimo że jest powszechnym zabiegiem laryngologicznym, wymaga odpowiedniego przygotowania oraz ścisłego przestrzegania zaleceń pozabiegowych. Decyzja o zabiegu powinna być poprzedzona dokładną diagnostyką i konsultacją z otolaryngologiem. Ważne jest, aby pacjenci byli świadomi zarówno wskazań, jak i przeciwwskazań do przeprowadzenia zabiegu, a także potencjalnych powikłań. Po zabiegu istotne jest zapewnienie odpowiedniej opieki i przestrzeganie zaleceń dietetycznych, co przyspiesza proces rekonwalescencji. Zastosowanie się do tych wskazówek może znacząco poprawić komfort życia pacjenta, eliminując dolegliwości związane z przerostem migdałków i nawracającymi infekcjami. Operacyjne usunięcie migdałków, choć wiąże się z pewnym ryzykiem, dla wielu pacjentów przynosi znaczącą ulgę i poprawę jakości życia.