Drenaż wentylacyjny błon bębenkowych

Przyczyny choroby

Objawem, który może świadczyć o potrzebie wykonania zabiegu jest gromadzenie się płynu w jamie bębenkowej trwające dłużej niż trzy miesiące, wraz z towarzyszącym mu niedosłuchem, nawracającym zapaleniem ucha, lub zaburzeniem równowagi. Należy być ostrożnym w wydawaniu diagnozy, ponieważ sam płyn nie świadczy o chorobie. Jest on obecny przy wielu infekcjach, szczególnie tych wieku dziecięcego.

Diagnostyka i sposób leczenia

Jeśli zachowawcze leczenie farmakologiczne nie zadziałało konieczne jest wykonanie tzw. drenażu jamy bębenkowej (tympanostomii). W ramach przygotowań do zabiegu należy wykonać badania krwi (morfologię z trombocytami, układu krzepnięcia i oznaczenia grupy krwi), a przy przewlekłych schorzeniach skonsultować się ze specjalistą.

Sam zabieg do którego pacjent koniecznie musi być na czczo trwa około 30-45 minut i wykonywany jest najczęściej w znieczuleniu ogólnym. Polega na założeniu tubek wentylacyjnych (drenów) przez przewód słuchowy. Dreny wykonane są najczęściej z tworzywa sztucznego, a ich średnica jest na tyle mała, że pacjent ich nie wyczuwa. Najpierw przez naciętą błonę bębenkową za pomocą cienkich rurek usuwana jest zalegająca wydzielina. Często wycina się także migdałek gardłowy, co może mieć korzystny wpływ na dalsze leczenie. Wprowadzenie drenów ma na celu wyrównania ciśnienia po obu stronach błony.

Zalecenia dla pacjentów po przebytej operacji

W zdecydowanej większości przypadków pacjent jeszcze tego samego dnia opuszcza szpital. W okresie rekonwalescencji należy unikać zbytniej aktywności fizycznej. Dopóki dren znajduje się w uchu niezbędne jest zachowanie ostrożności w kontakcie z wodą. Zakazane jest długie pływanie w basenie i nurkowanie. Niezbędna jest kontrola lekarska co trzy miesiące. Usuwanie drenu nie jest konieczne, najczęściej wypada on samoistnie przez upływem kilku miesięcy. Dopiero jeśli nie stanie się to w ciągu półtora roku zapada decyzja o usunięciu drenu chirurgicznie.